Thursday, September 29, 2016

Οι αρχαιολογικοί θησαυροί της Λιβύης, φλέγον ζήτημα για την UNESCO (Μέρος-Β΄)

Είχα την τύχη να επισκεφτώ την πανέμορφη αυτή χώρα πριν την Λιβυκή Επανάσταση του 2011. Δεν υπήρχαν πλήθη τουριστών, κι έτσι απόλαυσα την απεραντοσύνη και την ερημιά των αρχαιολογικών χώρων. Με σύμμαχο  τον γαλάζιο ουρανό, περπάτησα ώρες ατέλειωτες στα πεδία των αρχαίων ερειπίων και των αγρών που λούζονταν από το ανέσπερο φως, μέσα σε μια σιωπή που βασίλευε υπέροχη και απόλυτη και διακοπτόταν μόνο από το τιτίβισμα των πουλιών και από τα κουδούνια των κοπαδιών. 


Είδα μια χώρα που η φυσική της ομορφιά σου έκοβε  την ανάσα, είδα αρχαιότητες αναστηλωμένες με τέτοιο τρόπο και τέτοια τελειότητα που θα ζήλευαν και οι καλύτεροι αρχαιολόγοι. Ένας πολιτισμός που ξεπερνά τη φαντασία, αρχαιότητες που μπορεί να μην υπάρχουν πια και μόνο λύπη μου προκαλεί η θύμησή τους. 


Πέντε αρχαιολογικοί χώροι της Λιβύης, από τους πλέον εντυπωσιακούς του κόσμου, περιλαμβάνονται στον κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Ανάμεσά τους η Leptis  Magna και η Sabratha (Σαμπράθα). Κάτω από την πρωτεύουσα Τρίπολη βρίσκονται θαμμένα τα ερείπια της αρχαίας Οίας η οποία μαζί με την Σαμπράθα στα δυτικά και την ρωμαϊκή Λέπτις Μάγκνα, το αλλοτινό εμπορικό λιμάνι των Φοινίκων στα ανατολικά, αποτελούσαν την Τριπολίτιδα. Οι Έλληνες έφτασαν εδώ ως άποικοι από την Σαντορίνη, εξ ου και το παλιό όνομα της Τρίπολης : Οία.



Leptis Magna  

Η Leptis ιδρύθηκε γύρω στο 700πΧ., τα ερείπια όμως που υπάρχουν σήμερα είναι κυρίως της ρωμαϊκής περιόδου.


Για 500 χρόνια η πόλη ήταν υπό την κυριαρχία των Φοινίκων. Το 146πΧ. Με τον Γ’ Καρχηδονιακό πόλεμο χάνουν την επιρροή τους οι Φοίνικες και αρχίζει η κυριαρχία των Ρωμαίων. Το 27πΧ. η Leptis έχει φτάσει σε μεγάλη ανάπτυξη, μπορεί και κόβει δικά της νομίσματα και μιμείται το ρωμαϊκό τρόπο ζωής.


Μεγάλη αίγλη όμως αποκτά επί αυτοκρατορίας Σεπτιμίου Σεβίρου (193-211μΧ.), ο οποίος καταγόταν από εδώ και παραχώρησε στην πόλη προνόμια ιταλικών πόλεων. Οι κάτοικοι για να τον τιμήσουν ανήγειραν τη σωζόμενη μέχρι σήμερα θριαμβευτική αψίδα. Μεγάλη ανάπτυξη γνώρισε και επί αυτοκράτορα Αδριανού, όπως μαρτυρούν οι θέρμες που σώζονται σε άριστη κατάσταση. Οι θέρμες κατασκευάστηκαν το 126μΧ.,  βασιζόμενες σ’  ένα σύστημα δεξαμενών κρύου νερού (natario) ψυχρών λουτρών (frigitarium),  χλιαρών νερών (tepi darium) και θερμών λουτρών  (calolarium)  που συναγωνίζονταν σε πολυτέλεια τις θέρμες της Ρώμης.


Οι θριαμβευτικές αψίδες, οι θέρμες, τα κολυμβητήρια, στολισμένα με μωσαϊκά εκπληκτικής τέχνης στον πυθμένα τους, η πλατεία του Νυμφαίου με τις κρήνες τις αφιερωμένες στις νύμφες του νερού, η οδός των κιόνων μήκους 420μ., η αγορά, στολισμένη με γρανιτένιους κίονες κορινθιακού ρυθμού και θαυμάσια γλυπτική  διακόσμηση, η επιβλητική βασιλική, το αρχαίο λιμάνι, ο ιππόδρομος, το αμφιθέατρο, αποκλειστικά  για τα λεγόμενα αιματηρά θεάματα που ξεκίνησαν ως νεκρικές τελετές, το Σεράπειον, η αγορά των δύο θόλων, το λαμπρο-στολισμένο αρχαίο θέατρο του 2ου αι. μΧ., χωρητικότητας 5.000 θεατών, είναι μνημεία που ξεπερνούν σε ομορφιά την Παλμύρα της Συρίας ή τη Γέρασα της Ιορδανίας. Στο αρχαιολογικό μουσείο εκτίθενται αγάλματα και αγγεία κυρίως ρωμαϊκών χρόνων.

Sabratha - Σαμπράθα

Η Σαμπράθα,  πόλη  Φοινικική αλλά εξελληνισμένη  (στους χρόνους της Ρωμαϊκής κυριαρχίας) συγκαταλέγεται στο top 5 των αρχαιολογικών χώρων του κόσμου.



Εδώ έχουν βρεθεί σπουδαία ψηφιδωτά, από τα μεγαλύτερα και ωραιότερα του κόσμου, που μαζί με το ρωμαϊκό θέατρο (κτίσμα του 2ου αι. μΧ) χωρητικότητας 3.000 θεατών, συνθέτουν τα καλύτερα σημεία του αρχαιολογικού χώρου.



Η Σαμπράθα βρισκόταν πάνω στην αρχαία οδό που συνέδεε την Τρίπολη με την Καρχηδόνα, πλακόστρωτο τμήμα της  οποίας σώζεται μέχρι σήμερα. Εντυπωσιάζουν κι εδώ, όπως και στη Λέπτιδα,  τα ρωμαϊκά λουτρά με τον πλούτο τους, λουτρά ατμού, ζεστού, χλιαρού, δροσερού, ή κρύου νερού, στολισμένα με ψηφιδωτά, αποδυτήρια, παλαίστρες, βιβλιοθήκες, κήπους: ένα ολόκληρο πολιτιστικό σύστημα που μαρτυρά πόση αξία έδιναν στην υγιεινή και στη χαλάρωση του σώματος. Στον αρχαιολογικό χώρο υπάρχουν επίσης η αγορά, ερείπια βασιλικής,  το Καπιτώλιο, το συγκλητικό μέγαρο, το βυζαντινό τείχος, οικίες και δύο μουσεία με φοινικικά και ρωμαϊκά εκθέματα.


Ένας αρχαίος πολιτισμός βρίσκεται σε τεράστιο κίνδυνο στη Λιβύη

  
Πέντε χρόνια μετά την ανατροπή του Καντάφι, η Λιβύη κινδυνεύει πλέον να μετατραπεί σε... νέα Συρία, με το ISIS να αλωνίζει στις μεσογειακές της ακτές, το απόλυτο χάος να κυριαρχεί στη εμφυλιοπολεμικά διχασμένη λιβυκή πολιτική σκηνή, η  αναγνώριση από τις περισσότερες μεγάλες δυτικές δυνάμεις του Μεταβατικού Συμβουλίου ως νόμιμης κυβέρνησης της χώρας δεν αρκεί για να τερματίσει την αστάθεια και οι μεγάλες δυνάμεις να μελετούν σχέδια στρατιωτικής εισβολής... για να προλάβουν τα χειρότερα που έπονται.

Εν τω μεταξύ, όλη αυτή την ταραχή εκμεταλλεύτηκαν κάθε είδους επιτήδειοι, αρχαιοκάπηλοι, έμποροι έργων τέχνης, που τρίβουν τα χέρια τους με ικανοποίηση, αγοράζοντας και πουλώντας  ότι απέμεινε  από τις καταστροφές όλων αυτών των αρχαιολογικών χώρων. Και είναι πολλά, πάρα πολλά τα εκατομμύρια…
Πάντως η UNESCO έχει εδώ και καιρό απευθύνει  προειδοποίηση διά της γενικής της διευθύντριας Ιρίνας Μπόκοβα προς όλα τα διεθνή μουσεία και εμπόρους τέχνης να επαγρυπνούν για όσα έργα τέχνης φτάνουν στα χέρια τους και προέρχονται από τη Λιβύη: «"Απρόσεκτοι" έμποροι που αγοράζουν τέτοια αντικείμενα ή και θραύσματα είναι κατ' ουσία ηθικοί αυτουργοί μιας ακόμα μεγαλύτερης λεηλασίας. Η εμπειρία μας δείχνει ότι σε εποχές κοινωνικών ταραχών υπάρχει τεράστιος κίνδυνος καταστροφών. Μας έχει διδάξει να επαγρυπνούμε για κλεμμένα αντικείμενα από άτομα που δεν διστάζουν να πλήξουν την ακεραιότητα έργων τέχνης ή αρχαιολογικών μνημείων».